In de cao VO 22-23 is bij het keuzebudget niet meer opgenomen dat sparen een optie is. Veel docenten spaarden het saldo op om na verloop van een paar jaar een periode achter elkaar iets te gaan doen. Na 4 jaar sparen heb je tenslotte al ca een maand verlof opgebouwd, de moeite waard.
Op de pagina hier op de site heb ik beschreven dat er collectieve en individuele rechten zijn om werkdruk te verminderen. Op individueel gebied is dat in het totaal 90 uur (50 oud + 40 nieuw).
De redenatie om toch te kunnen sparen zit niet in de tekst van 8.6, maar juist in de tekst die hoort bij het keuzebudget van 7.1 sub 1:
De werknemer krijgt jaarlijks de beschikking over een basisbudget van 50 klokuren. Hiermee kunnen keuzes worden gemaakt die passen binnen de levensfase en de persoonlijke situatie of de werkdruk verminderen en de duurzame inzetbaarheid vergroten. Vanaf schooljaar 2022/2023 wordt dit basisbudget verhoogd naar 90 uur.
Het “kapstokartikel” in artikel 7.4 lid 1 sub c dat in de plaats is gekomen voor de verlofoptie moet je namelijk binnen deze context toepassen op de bestedingsdoelen van de individuele werknemer. Niet dat verlof niet meer kan, maar dat het voor deze concrete werknemer niet mogelijk is om deze keuze te maken c.q. te honoreren, omdat……
Het zal van de argumenten over en weer afhangen of de keuze van de werknemer hierbinnen past en kan worden gehonoreerd of dat de werkgever hier gegronde bezwaren tegenin kan brengen.
Artikellid 7.4 lid 1 sub c cao VO.
In afwijking van het bepaalde in dit lid onder a kunnen werknemer en werkgever ook andersluidende afspraken maken.